قانون نمایی، مدلی برتر برای توصیف سیستم های سیاره‏ای

نظم یکی از ارکان اصلی طبیعت است. از این رو بشر همواره در تلاش یافتن نظم در جنبه های گوناگون طبیعت بوده است که یافتن نظم در پراکندگی سیارات، نمونه ای از این تلاش هاست. با کشف قانون تیتوس- بد، نشانه هایی از وجود نظم در منظومه شمسی آشکار شد. این قانون بر خلاف منظومه شمسی، در مورد سایر منظومه های فراخورشیدی نتایج رضایت بخشی در بر ندارد. علاوه بر قانون تیتوس- بد، قانون مربعی با استفاده از مدل بوهر برای اتم هیدروژن بر سیارات منظومه شمسی اعمال شد که سازگاری بسیار خوبی بین این مدل و داده های رصدی را در پی داشت. از این رو ما بر آن شدیم تا این قانون را بر تعدادی از سیستم های سیاره ای فراخورشیدی که بیشترین تعداد سیارات را در بین سایر سیستم ها دارا بودند، اعمال نماییم. نتیجه حاصل از این بررسی آن شد که این قانون با پیش بینی تعدادی مدار خالی به خوبی می تواند توزیع مدارهای سیاره ای را توصیف نماید. از جمله نتایج دیگر این بررسی این بود که در سیستم های دارای ستاره مرکزی مشابه، مقدار سرعت ویژه ν 0 یکسان می باشد. در ادامه بررسی، ما قانون تیتوس- بد نمایی را بر سیستم های منتخب فوق اعمال نمودیم. نتایج نسبت به قانون مربعی مطلوب تر بود زیرا اولاً تعداد مدارهای خالی پیش بینی شده کمتر بود و ثانیاً تطبیق بین مدل و داده های رصدی نیز بهتر بود. یکی از اشکالات وارده بر قانون تیتوس- بد، طبیعت فیزیکی این قانون است که تا به حال هیچ توجیه فیزیکی برای آن بیان نشده است. در پایان این بررسی، ما ارتباط بین پارامترهای قانون نمایی و جرم ستاره مرکزی را بررسی کرده ایم.